သူငယ်ချင်း လိုးတဲ့ ကျွန်တော့်အဒေါ် (or)အထန်မမ အပေးကောင်းလှ အပိုင်း (1)
အဒေါ်ဆိုတဲ့ ဒေါ်မြတ်မျိုးမြင့် က အသက် သုံးဆယ်ငါးလောက်ရှိပြီ။ အသားက ညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဘော်ဒီတောင့်တောင့်ပဲ ပြောကြပါစို့။ အိမ်ထောင်ကျတာ ခုနှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ယောက်ျားက သင်္ဘောသားဆိုတော့ အိမ်မှာ မရှိတာ များတယ်လေ။ ကလေးလည်း မရှိသေးဘူး။ ရုပ်ကတော့ အချောကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးက တော်တော်ထည်တယ်။ နို့ကြီးတွေက ဖောင်းကြွလုံးတင်းနေပြီး ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွံ့နေတဲ့ နည်းတဲ့ အိုးကြီး မဟုတ်ဘူး။ အရပ်ကလည်း ငါးပေ လေးလက်မ လောက်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ လူပျိုပေါက်တွေနဲ့ ဆို မတိမ်းမယိမ်းပဲ။
ညဖက်ဆိုရင် အိမ်မှာ ကျွန်တော်ရယ်၊ ဇော်မင်းအောင်ရယ်က အတူတူ စာလုပ်ကြပြီး ဒေါ်လေး မြတ်က ဂိုက်လုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နားတော့ အမြဲ မနေပါဘူး၊ မသိလို့ စာမေးရင် လာပြောတယ်။ အရေးကြီးမယ်ထင်တဲ့ ဟာတွေကို သင်ပေးတယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့။
ဇော်မင်းအောင် ဆိုတာကလည်း ဒေါ်လေးမြတ် သူငယ်ချင်း အစ်မရဲ့ သား။ ကျွန်တော့် ဒေါ်လေးမြတ်အိမ်နဲ့ တစ်လမ်းကျော်မှာနေတာ။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်က ကျောင်းမှာလည်း တစ်တန်းထဲ ဆိုတော့ တွဲဖြစ်ကြတယ်။ လူပျိုကလည်း လူပျိုပေါက်ဆိုတော့ ဂွင်းလည်း စထုတတ်နေကြပြီမို့ မိန်းမ မြင်ရင် ဒီစော်လေး မိုက်လိုက်တာ၊ ချလိုက်ရရင်ကောင်းမှာပဲ ဆိုတာက၊ သူနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ပြောနေကြဖြစ်နေပြီ။ အဲတော့ ဒီကောင်က စော်အကြီးကြီးတွေ ခပ်တောင့်တောင့်တွေကို ပိုကြိုက်မှန်း သိလာတယ်။ ဒီကောင်မိုက်တယ် ပြောလိုက်ရင် စော်ကြီးတွေက သုံးဆယ်ကျော် လေးဆယ်နားနီးတွေ။
ကျွန်တော်တောင် ဒီကောင့်ကြောင့် ကျောင်းက ဆရာမ တောင့်တောင့် တွေကို မှန်းပြီး ထုတတ်လာတယ်။ အရင်တုန်းက တောသား ဆိုတော့ ဆရာဆိုတာ မိဘနဲ့ တဂိုဏ်းထဲ ဆိုပြီး ငရဲကြီးမှာ စိုးလို့ ရဲရဲတောင် မကြည့်ရဲ။ နောက်တော့ ဒီကောင့်ရဲ့ သွားရည်တမြှားမြှား နဲ့ ဒီဆရာမကြီး မိုက်လိုက်တာကွာ၊ ဖင်ကြီးတွေက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး။ ဖင်ထောင်ပြီး ဆော်လိုက်ရရင်တော့ အီစိမ့်နေမှာပဲ ဆိုတဲ့ လေတွေ ကြားရဖန်များတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း တွေးရင်း ပုံဖေါ်ရင်း မှန်းထုမိလာတော့တယ်။
ကိုယ့်အဒေါ်တောင် အဒေါ်ရင်းမို့ စိတ်ထဲ တခါမှ မတွေးမိပေမဲ့ ဒီကောင်ကတော့ မှန်းမှာပဲ ဆိုတာ ကျွန်တော် သိတယ်။ အဲဒါကတော့ ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆိုတော့ ဒီကောင် ဖွင့်ပြောမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့စိတ်ဓာတ်ကို သိနေတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ သူမှန်းမယ်ဆိုတာ သေခြာပေါက် လောင်းရဲပါတယ်။
ညဘက်စာလုပ်ချိန် အိမ်ကို မပျက်မကွက်လာပြီး ကျွန်တော့်အဒေါ် သူ့ကို ကျောပေးပြီး လျှောက်သွားတာနဲ့ ဖင်တုံကြီးတွေကို မျက်လုံးက အခိုးထွက်အောင် ကြည့်တတ်တာ။ အစကတော့ ကျွန်တော်မသိအောင် ခိုးကြည့်သေးတယ်။ နောက် သူကြည့်နေတာ ကျွန်တော်သိတော့ သူ့ကို ခြေထောက်နဲ့ကန်ပြီး မျက်မှောင်ကုပ်ပြလိုက်တယ်။ သူက ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးပုံ မပေါ်တော့ စပ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ပေါ်တင်ပဲ ကြည့်တော့တယ်။
နောက်ပိုင်း သူက မေးတယ် အောင်စိုး မင်းရော မင်းအဒေါ်ကို မမှန်းဘူးလားဆိုတော့ ဟာကွာ ငရဲကြီးအောင် မင်းကလည်း မမှန်းပါဘူး ဆိုတော့ သူက ပြောပြတယ် ငရဲမကြီးပါဘူးကွ၊ ရှေးက ဘုရင်တွေဆို မောင်နှမ အဖေတူ အမေကွဲတွေ အဒေါ်တွေတောင် မိဘုရားမြှောက်ပြီး ယူကြသေးတာ နောက်ပိုင်း ဆေးပညာအရ မျိုးပွားလာတာတွေက မကောင်းဘူး ဆိုပြီး အဲဒါတွေကို လူတွေက အားမပေးတော့တာတဲ့။
ဒီကောင် ဘယ်တွေက လျှောက်ဖတ်ထားသလဲ မသိဘူး။ အဲဒါ ကလေးမယူပဲနဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူလုပ်ရင် ပြဿနာ မရှိဘူးဆိုပဲ။ လုပ်တဲ့ အဆင့်ကို မတက်ချင်ရင်တောင် မှန်းတာလောက်ကတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူးတဲ့။ ငါလည်း ငါ့အဒေါ်တွေကို မှန်းတာပဲတဲ့။ ဆိုပြီး သူ့အဒေါ်တွေကို ဘယ်လိုချောင်းပြီး ထုတဲ့ အကြောင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောပြတော့ ကျွန်တော်လည်း နှာတွေ တင်းထလာတာပေါ့။ မင်းမယုံရင် ငါပြမယ် တနေ့လာခဲ့ဆိုပြီး ပိတ်ရက်တရက်မှာ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တယ်။
သူတို့ အိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်၊ သူ့အဒေါ် ဆိုတာက ကျွန်တော့် ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ သူငယ်ချင်း။ သူတို့က အောက်ထပ်မှာနေတယ်။ ဇော်မင်းအောင်တို့ မိသားစုက အပေါ်ထပ်မှာနေတယ်။ သူ့အဒေါ်က ကလေးနှစ်ယောက် အမေ။ အဲဒီ အဒေါ်က အိမ်နောက်ဖေးမှာ ရေထွက်ချိုးတယ်။ အဲဒါကို အိမ်အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲကနေ ချောင်းရုံပဲ။ အဲဒီ အဒေါ်က ကလေးအမေ ဆိုတော့ ရေချိုးရင် သိပ်သိုသိုသိတ်သိတ် မရှိဘူး။ သူတို့ နောက်ဖေးကလည်း ဝါးကပ်နဲ့ ကာထားတာမို့ ဘေးအိမ်တွေက မမြင်ရဘူးလေ။ အဲတော့ ရေချိုးနေရင်း ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ထမိန်ကို ဖြေချပြီး နို့ကြီးတွေကို ဆပ်ပြာ အားရပါးရတိုက်တာပဲ။
ကျွန်တော် သူနဲ့ အတူချောင်းရင်း လီးက မတရားကို တောင်လာတယ်။ မင်းရော မင်းအဒေါ်ကို မချောင်းဘူးလားလို့မေးတော့ ကျွန်တော်က ဟ ဘယ်လို ချောင်းမလဲ သူက ရေချိုးခန်းထဲ ချိုးတာလို့ ပြောလိုက်ရတယ်။ သူက ညဘက်တွေ ဘာတွေရော အိပ်တော့ ထမိန်တွေ ဘာတွေ မလှန်ဘူးလားတဲ့။ မင်းတို့က တစ်အိမ်လုံး နှစ်ယောက်ထဲ နေတာ၊ မင်းညဘက် ထမချောင်းကြည့်ဘူလားတဲ့။ အဲဒီကောင်က ကြံကြံဖန်ဖန် တွေးတဲ့ကောင်။
ဒါပေမဲ့ သူပြောတာက ကျွန်တော့်နားထဲ ရိုက်ရိုက်သွင်းနေသလို ဖြစ်နေတော့ တရေးနိုးပြီး နှာတအားတင်းလာတဲ့ တစ်ည ခြေဖြားထောက်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းနားကို သွားချောင်းမိတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းက တံခါးမရှိပဲ အခန်းစီးပဲ ရှိတော့ အထဲက အလင်းရောင် လင်းကနဲ လင်းကနဲ ဖြစ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒါကြောင့် တီဗီကြည့်နေတာပဲလို့ သိတယ်။ ညဦးက အစောကြီး အိပ်ယာဝင်သွားပြီး ညသန်းခေါင် တီဗီထကြည့်တယ်ဆိုတာ ဒေါ်လေးမြတ်အတွက် ထူးထူးဆန်းဆန်းလုပ်ရပ်မဟုတ်လား၊ ကျွန်တော့်ကိုဆို တီဗီခဏပဲကြည့် အချိန်မဖြုံးနဲ့ စာကြည့် အိပ်ယာစောစောဝင် အမြဲပြောတတ်တဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် သူကျတော့ တီဗီထကြည့်နေပါလားပေါ့။
အခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ တီဗီမှာ အောကား ဖွင့်ထားရုံမကဘူး နားမှာ နားကြပ်လဲ တတ်ထားလိုက်သေးတယ်။ အဲတော့ ကျွန်တော်လည်း တော်ရုံတန်ရုံ အသံထွက်မှာ စိုးရိမ်စရာမရှိပဲ သူ့ကို ပြန်ချောင်းလို့ ရသွားတယ်။ အောဗီဒီယိုတွေက တော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ လိုးကြဆော်ကြတာ ပေါ်တင်ကြီးတွေ။
ဒေါ်လေးမြတ်ပဲ စိတ်ဝင်စားစရာ၊ သူက ညဝတ် အင်္ကျီဂါဝန်လိုလို တဆက်ထည်းဟာကြီး ဝတ်ထားတာ ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလှဲရင်း လက်ကို ပေါင်ကြားထည့်ထားတယ်။ လက်က လှုပ်နေတော့ သူ့အဖုတ်ကို သူပွတ်နေတယ်ဆိုတာ အသိသာကြီးပဲ။ အပေါ်ပိုင်းကလည်း အထဲက ဘရာဇီယာဝတ်မထားတော့ နို့ကြီးတွေက တုံတုံ တုံတုံနဲ့၊ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကြည့်ရင်း လုံချည်အောက်က ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို လုံခြည်အသားလေးပတ်ပြီး ထုနေလိုက်တာ ခဏလေးနဲ့ လရေတွေ လုံခြည်ထဲ ပန်းထွက်ရင်း ပြီးသွားတော့တယ်။
နောက်နေ့ကျတော့ ဇော်မင်းအောင်ကို ပြောပြလိုက်တော့၊ ဆရာမ လိုနေပြီကွ၊ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောပေါ်တက်သွားတာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့၊ သူလည်း ငတ်နေမှာပေါ့ကွာ။ ငါသူ့ဆန္ဒဖြည့်ပေးလိုက်ချင်လိုက်တာကွာ ဆိုလို့ ကျွန်တော်က ခွေးမသား၊ လျှောက်ပါးစပ်အရသာခံ ပြောနေတယ် ဆိုပြီး ဆဲလိုက်ရသေးတယ်။
အဲဒါ ဒီကောင်က မင်းက ငါနောက်နေတယ်ထင်လို့လား၊ မင်း အသာလေး မသိချင်ယောင်ဆောင်နေ၊ ဆရာမကို ငါကြိုးစားကြည့်မယ်၊ ဘယ်လိုလဲတဲ့။ မင်း သတ္တိရှိရင်တော့ မင်းဘာသာလုပ်ပေါ့ ငါက မပါဘူးဟေ့ကောင်၊ ဆိုတော့ အေး ငါကလည်း မင်းကို မပါခိုင်းပါဘူး၊ တချို့ဟာတွေ မင်းမသိချင်ယောင်ဆောင်နေလို့ပဲ ပြောတာပါ။
အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာ အဲဒီကောင်က တကယ့်ကို လှုပ်ရှားလာတာ။ ကျွန်တော့်ကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေပြတာနဲက ကျွန်တော်က မျက်စေ့ကို တခြားကို ကြည့်နေသလို လွဲလွဲထားရတယ်။ အဲဒါတွေက ဘာတွေလဲ ဆိုရင် ဒေါ်လေးမြတ်က စာလာပြရင် မသိတာတွေ မေးသလိုနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်နား တအားကပ်တာ ပေါင်ချင်းတွေ ဘာတွေ ထိအောင်ထိပေါ့။ နောက်ပြီးတော့ ဒေါ်လေးမြတ်က ကျွန်တော်တို့ကို စာပြတယ် ဆိုတာလည်း အရင်က ပြောခဲ့သလိုပဲ ဂိုက်သဘောမျိုးပဲ လုပ်တာ။ ကျွန်တော်တို့ ဘာသာ စာလုပ်နေတဲ့ အချိန် သူက အိမ်အလုပ် လုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေတာ။ အဲဒါမျိုးမှာ ဇော်မင်းအောင်က မခိုင်းပဲနဲ့ကို ထထပြီး ဒေါ်လေးမြတ်ကို သွားကူတတ်တယ်။
ဒေါ်လေးမြတ်က မင်းစာလုပ်တာ ပျက်နေမယ်ဆိုတော့ ရပါတယ် ကျွန်တော်လုပ်ပြီးပြီ နောက်ပြီး ဆရာမ ရှင်းပြထားတာ အရမ်းကောင်းလို့ ကျွန်တော် သဘောပေါက်သွားပြီ တချို့ဟာတွေ အိမ်မှာ ဆက်လုပ်လို့လည်း ရပါတယ်။ အဲဒါမျိုးတွေနဲ့ပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေနိုင်သလောက် နေပြီး ဝိုင်းကူလုပ်ပေးတတ်တယ်။ နောက်ပိုင်း ဒေါ်လေးမြတ်က မပြောတော့တဲ့အပြင်၊ သူအကူညီလိုရင်တောင် ဇော်မင်းအောင်ကိုပဲ ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တော့တယ်။
အဲလို နေလာပြီး လပိုင်းလောက်မှာပဲ ဇော်မင်းအောင်က ကျွန်တော့်ကို ပြောပြတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်ကို သူဝင်တာ အောင်မြင်နေပြီတဲ့။ အခွင့်အရေးပေးတာနဲ့တောင် ဆော်လို့ရနေပြီတဲ့။ ကျွန်တော်ကတော့ မယုံပါဘူး ဒီကောင် အာနေတယ်ပေါ့။ မဖြစ်နိုင်တာကြီး မင်းက ဘာလို့ ပြောနိုင်ရတာလည်းဆိုတော့။ အခု ငါဆရာမကို ကိုင်လို့ ရနေပြီဟ။ အင် ဟုတ်ရဲ့လားဆိုတော့။ ဟုတ်တာမှ ဟုတ်ဟုတ်ဟုတ်ဟုတ်နဲ့တောင် မြည်နေသေးတယ်တဲ့။
သူ့အပြောကတော့ ဆရာမကို အိမ်အလုပ်တွေ ကူလုပ်ရင်းနဲ့ အမြဲတမ်း ပွတ်သီးပွတ်သတ် နေရာကနေ ဟိုပုတ်ဒီပုတ်၊ ဟိုထိဒီထိလုပ်တယ်တဲ့။ အဲဒါကို ဒေါ်လေးမြတ်က မသိသလို နေတော့ နောက်ပိုင်း သူ့လီးမာမာနဲ့ မသိမသာ ထောက်တာတို့ ပွတ်တာတို့ လုပ်တယ်တဲ့။ အဲဒါကိုတောင်မှ မသိသလိုပဲ သူကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းနေလို့ တစ်နေ့မှာ စွန့်ပြီး ဖက်နမ်းလိုက်တယ်တဲ့။ အဲဒါတောင် စိတ်မဆိုးဘူးတဲ့၊ မင်းအိမ်ရှေ့မှာ ရှိတယ် မကဲနဲ့တဲ့။ အဲဒါပဲ ပြောတယ်တဲ့။
ကျွန်တော်က ဘယ်လိုမှ မယုံနိုင်ဘူးလေ။ အဲဒါနဲ့ မင်းကိုငါ သက်သေပြမယ် နောက်နေ့ ငါတို့ စာကြည့်နေတုန်း မင်း တစ်ခုခု အကြောင်းပြပြီး ခဏထွက်သွားလိုက်၊ နောက်အိမ်ဘေးက အပေါက်ကနေ လာချောင်းတဲ့။
ကျွန်တော်တို့ အိမ်က ပျဉ်ကာဆိုတော့ အပေါက်လေးတွေကတော့ ရှိတယ်လေ။ ကိုယ့်အိမ်ကို ကာထားတဲ့ ဝါးကပ်ခြံစည်းရိုးနဲ့ အိမ်နဲ့ ကြားမှာ သုံးပေလောက်လွတ်တယ်။ ပုံမှန်ကတော့ အဝတ်လှန်းတဲ့ တန်းတွေပဲ ရှိတာလေ။ အဲတော့ သူပြောတဲ့အတိုင်းပဲ နောက်နေ့ညကျတော့ စာလုပ်နေကြတုန်း၊ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ကျွန်တော့်အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် စာအုပ်ငှားထားတာ မေ့ပြီး မတောင်းလိုက်မိလို့ သူ့အိမ်ပါသွားကြောင်း၊ အဲဒီကောင်အိမ်မှာ ပြန်သွားယူလိုက်ဦးမယ်၊ အဲဒီကောင်က ဈေးနားလေးမှာ နေတာဆိုတော့ သွားလေတဲ့ နင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးသွားမှာလား မြန်မြန်ပြန်လာကြတဲ့။ ကျွန်တော်က ဟင့်အင်း ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ သွားမှာ မြန်မြန်ပဲ ပြန်လာပါမယ် လို့ ပြောလိုက်ပြီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တယ်။
အပိုင်း ( 1)ပြီးပါပြီ အပိုင်း (2) ဆက်ရန်
No comments:
Post a Comment